Zo! Dat zit erop: de eerste keer samen logeren voor Alex en Bert. Dit weekend ‘moesten’ papa en mama naar Engeland omdat papa zou optreden (voor kenners: als slaggitarist bij de Seaside Shadows op Shadowmania). Enfin, vrijdag Alex afgeleverd bij het kinderdagverblijf en Bert op school en opa en oma doen ‘de rest’ 😉 De kinderen hebben natuurlijk de tijd van hun leven en belonen dat door door te slapen (terwijl Alex nog nooit had doorgeslapen en nu twee nachten achterelkaar), door gezellig samen te gaan spelen om 6.00hr ‘s ochtends (tja, dat opa en oma daarvan wakker worden… da’s dan weer jammer ;-)) en door de eerste 3 maanden nog niet naar huis te willen (aldus Bert).
En toch gaat het mama-hart ineens weer even heel snel slaan als de auto van opa en oma stopt en er een klein mannetje uit komt gerend: “mama, mama, mama, mama” en zich aan je vastklampt, terwijl grote broer vol trots zijn ‘oorlogsverwondingen’ laat zien, opgelopen tijdens het fietsen.
Heerlijk dat ze zo fijn kunnen logeren en daar de tijd van hun leven hebben; overheerlijk als ze weer thuiskomen, onder mama’s vleugels…
Alex is gek op badderen, maar vindt de douche nog wel een beetje eng. Om hem tegemoed te komen zet mama af en toe niet de douchekop aan, maar de kraan. Onder de kraan dan een emmer zodat er toch wel speelwater ook is. Alex vindt dat fantastisch en neemt het haren wassen op de koop toe. En al snel besluit hij dat hij dan maar moet roeien met de riemen die hij heeft; als mama hem niet in bad doet, dan verzint hij zelf wel wat…
En mama vraagt zich nu af of ze Alex niet vreselijk te kort heeft gedaan door geen tummytub te kopen voor hem, toen hij een baby was 😉
Tja, je bent twee en je zegt nee. Alex is super meegaand, zolang het maar in zijn straatje past 😉 en als je dan een dagje uit bent, tja dan kan het gebeuren dat waar wij heen gaan, niet is waar Alex heen wilt… En dan stagneert het. Alex loopt niet verder, brult, huilt, mokt, stort zich dramatisch ter aarde en wordt onder protest gedragen…
Woensdag 12 september, we mogen met opa en oma mee naar het dolfinarium!! Bert is elke woensdag vrij (zoals alle kleuters op basisschool Rapenland) en daarom kunnen we midden in de week, wanneer het (hopelijk) iets rustiger is. Gelukkig gaat de reis voorspoedig en kunnen we genieten van een heerlijk dagje dolfinarium!
Naast al het mooie dierplezier is er ook meer dan genoeg vermaak eromheen voor de jongens. Alex en Bert genieten van de vele speeltuintjes en apparaten die er staan opgesteld.
Er zijn ook niet alleen klimtoestellen, maar ook een hoop ‘doe-dingen’. En hoewel Alex zich al een hele vent voelt, is het heel fijn een grote broer te hebben die alles even kan voordoen, zoals het gebruik van de pomp 😉
Continue reading Dolfinarium →
Bert was altijd al gek met lezen en zonder verhaaltje voor het slapen gaan kwamen papa en mama er niet meer vanaf. En hoewel hij al sinds groep 1 wel bezig is met letters is er een duidelijke opleving gekomen. In groep 2 zijn ze daar veel bewuster mee bezig en dat komt voor Bert op het juiste moment. En voorzichtig worden de eerste stapjes genomen. We hebben een abonnement op Borre, boekjes die elke maand uitkomen en een verhaal vertellen over wat Borre beleeft. En op elke bladzijde wordt Bert uitgedaagd om de letter te herkennen en het bijbehorende woord te zoeken in het plaatje en natuurlijk wil Bert ook zelf het woord lezen 🙂
 
Regelmatig lezen we dus nu samen Borre boekjes en na die inspanning lezen we vaak ook een boek ernaast, dwz we lezen vóór (en dan kan mama ook haar hart weer ophalen en heel voorzichtig wat oude boeken van zolder halen). Het boek van nu is Pluk, die mag natuurlijk niet ontbreken in een kindercollectie 🙂
 
Eindelijk is het zo ver, Alex wil lezen, voorgelezen worden, zelluf lezen, de hele dag door. Als je rustig op de bank zit, komt hij erbij met een boekje ‘lees?’ is dan de vraag. Mama blij, gelukkig nog een lezer in huis! En wat lezen we dan zoal. Heel veel Pahbo (Bob de Bouwer), Muis, kleine boekjes met veel plaatjes van dieren en Willem de Pinguin, die ook regelmatig door Alex zelf wordt ‘gelezen’.
 
Zo’n typische zondagmiddagactiviteit: puzzelen. Alex begon en sleepte een Dora puzzel van Bert tevoorschijn, nog iets te voortvarend, dus verleidde mama hem maar met een puzzel van de Koe (4 stukjes), van het schaap (6) stukjes die er elk moeiteloos doorheen gingen en de Kip (9 stukjes) die toch niet meeviel 😉
Aangestoken door zijn broertje greep Bert de kans aan om ook even te puzzelen en pakte zijn Diego puzzel (48 stukjes) die hij moeiteloos legde. Het was genieten om het begrip te zien, kijken wat voor stukje nodig is, even zoeken en doelgericht passen. Dat is wat anders dan de ‘als-het-niet-zachthandig-gaat-dan-maar-hardhandig’ techniek van Alex…
Tja dan ben je peuter, twee jaar en dan kan je alles zelf! Dus wil je ook per se een mes bij je eten (om bijvoorbeeld te proberen de schroefjes uit je kinderstoel te draaien…), doe je netjes het licht aan bij de eettafel en draag je ‘s ochtends zelf je beker en bord terug naar de keuken. En ook naar bed gaan bepaal je zelf wel, inclusief het hele ritueel. Dus werd mama vanavond verteld dat er naar boven gegaan moest worden (bovuh?) en bij het avonddrinkritueel werd mama uit haar dagdromerij gehaald om de andere borst tevoorschijn te halen. En hop in bed….. om een half uur later toch maar weer om mama te roepen. En daar stond de peuter achter zijn deur, met het gordijn open. Het bed is al een tijdje ‘open’ want ook dat moet bij de zelfstandige peuter en dan kan die peuter ook zelf bepalen om even nog te gaan spelen. Alleen zelf terug in bed is nog een stap te ver 😉
Maar na wat protest is dit eigenwijze mannetje toch maar zelf in slaap gevallen in zijn bedje. Welterusten mannetje, tot morgen.
Bert & Alex, the story continues…
