Zo! Dat zit erop: de eerste keer samen logeren voor Alex en Bert. Dit weekend ‘moesten’ papa en mama naar Engeland omdat papa zou optreden (voor kenners: als slaggitarist bij de Seaside Shadows op Shadowmania). Enfin, vrijdag Alex afgeleverd bij het kinderdagverblijf en Bert op school en opa en oma doen ‘de rest’ 😉 De kinderen hebben natuurlijk de tijd van hun leven en belonen dat door door te slapen (terwijl Alex nog nooit had doorgeslapen en nu twee nachten achterelkaar), door gezellig samen te gaan spelen om 6.00hr ‘s ochtends (tja, dat opa en oma daarvan wakker worden… da’s dan weer jammer ;-)) en door de eerste 3 maanden nog niet naar huis te willen (aldus Bert).

En toch gaat het mama-hart ineens weer even heel snel slaan als de auto van opa en oma stopt en er een klein mannetje uit komt gerend: “mama, mama, mama, mama” en zich aan je vastklampt, terwijl grote broer vol trots zijn ‘oorlogsverwondingen’ laat zien, opgelopen tijdens het fietsen.

Heerlijk dat ze zo fijn kunnen logeren en daar de tijd van hun leven hebben; overheerlijk als ze weer thuiskomen, onder mama’s vleugels…