Vanwege allerlei verplichtingen van papa en mama lukte het niet om in de meivakantie dit jaar even er tussenuit te gaan. Gelukkig valt Hemelvaart dit jaar erg laat en grijpen we alsnog de kans aan om een korte vakantie te houden en wel in Noord-Frankrijk. Vlak onder Cambrai vinden we een kleine Chambre d’Hôte: Ferme de Montecouvez in het plaatsje Crevecoeur sur Escaut.

We vertrekken op woensdag 1 juni, meteen nadat de jongens uit school komen. Volgens Google Maps is het zo’n 3 uur rijden, maar helaas zijn er nogal wat files als gevolg van wegwerkzaamheden in België, waardoor we er uiteindelijk ruim 5 uur over doen.

We worden warm ontvangen en kunnen gelukkig gelijk genieten van de prachtige kamer die voor ons is gereserveerd. Boven op de verdieping van het huis is een ruime kamer, in tweeën gedeeld door een halve muur. Aan de ene kant een tweepersoonsbed; aan de andere kant twee losse bedden. Een echte familiekamer.

We installeren ons en gaan vervolgens voor het huis genieten van ons diner. Omdat we lang over de reis hadden gedaan zijn we uiteindelijk bij Cambrai gestopt om in de plaatselijke hypermarché stokbrood, kaasjes en wijn te kopen, voor echte Franse picknick. Tussendoor spelen de mannen op de binnenplaats van de boerderij, waar het eea aan speelgoed ter gebruik staat. Het weer is prachtig en we genieten van de zon en maken na het eten een kleine wandeling om de boerderij.

De volgende dag besluiten we naar een klein plaatsje verderop te gaan: Le Cateau-Cambresis. Hier zou een historische abdij zijn. We vinden deze makkelijk, maar helaas lijkt het gesloten te zijn; achteraf gezien is dit wel het centrale thema hier in Frankrijk. Bezienswaardigheden gaan vaak pas open vanaf 14hr ‘s middags, soms al vanaf 10hr ‘s ochtends, maar tussen 12 en 14 is sowieso alles dicht. Terwijl we een stukje in het stadje wandelen komen we langs een oude kerk, de St. Martin. Het is een prachtig gebouw en we lopen er een stukje omheen en bekijken ‘m van binnen. De prachtige glas-in-lood ramen creëren een mooi lichtspel op de vloer.

Daarna vervolgen we onze weg door het stadje. We vinden de tuin van Henri Matisse, een Frans kunstschilder en beeldhouwer, geboren in dit stadje. In zijn tuin zijn prachtige rozen te vinden en verschillende kunstwerken.

We vervolgen onze weg (drinken tussendoor wat op een terrasje, het enige terrasje in de stad) en vinden een klein riviertje; altijd mooi.

We lopen een stukje langs de rivier (de andere kant op, dus vanaf de foto naar achteren) en vinden onderweg een speeltuintje waar de kinderen even kunnen spelen; daarna blijken we in de achtertuin van Henri Matisse gekomen te zijn, waar een mooie fontein staat, geflankeerd door een aantal beelden.

Weer terug bij de voorkant van de tuin gaan we op zoek naar een plekje om wat te eten. In het stadje is niet veel te doen en na ruim een half uur zoeken komen we weer terug bij het terrasje waar we eerder wat hadden gedronken. De lunchkaart is niet veel, maar iig hebben we wat binnen. Later eten we nog wat van het stokbrood van de dag ervoor dat we in auto nog hadden meegenomen.

Na de lunch vertrekken we uit dit kleine plaatsje en besluiten naar Archéo’site te gaan in Les Rues des Vignes; wederom een heel klein plaatsje een paar kilometer bij onze Chambre d’Hotes vandaan. Onderweg komen we langs een sluisje waar we even stoppen om te kijken. Archéo’site lijkt een beetje op het prehistorisch dorp in Eindhoven, maar dan wat kleiner. Binnen enkele bezienswaardigheden en uitleg over archeologie; buiten staan enkele boerderijen en huisjes opgesteld, zoals deze in de oudheid geweest moeten zijn. Bijna overal kan je naar binnen en de jongens verkennen alle huisjes volop.

Na deze lange dag besluiten we terug te gaan naar onze Chambre d’Hotes om even te relaxen, voordat we vanavond op zoek gaan naar een plekje om te eten. En dat blijkt uiteindelijk niet mee te vallen, want in Frankrijk zijn de eetgewoonten een stuk anders dan in Nederland. Restaurants zijn niet voor 19hr open, vaak zelfs niet voor 19.30hr. We rijden een tijdje rond op zoek naar eventueel een eettentje die eerder open is, maar dat lukt niet. Uiteindelijk komen we om tien voor 7 aan bij een soort pannenkoekenhuis, die om 7uur open zou moeten gaan. Die tien minuutjes besluiten we door te brengen met een beetje wandelen vlakbij, waarbij de jongens ook door de graanvelden lopen via de paden aangebracht door waarschijnlijk een tractor.

Gelukkig blijkt om 7uur inderdaad het restaurant, A l’Orée du Bois, open te gaan en kunnen we naar binnen. De specialiteit zijn een soort dichtgevouwen pannenkoeken met van alles erin. Bijzonder en erg lekker.

Dag nummer 3 begint. Het fijne van de familiekamer is dat er twee semi-gescheiden stukken zijn, waardoor Bert en Alex ‘s ochtend rustig al wat kunnen spelen, terwijl papa en mama nog even slapen. Alex is flink aan het lezen en samen spelen ze ook graag met de meegebrachte playmobile poppetjes.

Natuurlijk trekken we ook vandaag eropuit. Via het internet en aanwezige foldertjes vinden we dat er een dierenpark in de buurt is dat al vanaf 10uur geopend is; maar ook de Abbaye de Vaucelles, min of meer om de hoek zou ook open zijn. We gaan eerst langs de Abbaye; helaas wederom geen geluk. Normaliter zou deze inderdaad open zijn, maar vandaag moet er een tentoonstelling worden ingericht en is hij dus gesloten. We rijden verder richting het dierenpark. Onderweg volgen we nieuwsgierig een paar bordjes die een bezienswaardigheid uit de 12e eeuw vermelden. Het blijkt om een uitkijktoren te gaan die vroeger behoorde aan de Abbaye. In het veld ernaast een aantal hooibalen en de jongens poseren graag om te laten zien hoe groot die wel zijn.

Het dierenpark: Parc animalier d’Estourmel is niet helemaal wat we ervan verwachtten. Het is eigenlijk een speeltuin met wat dieren (geiten, lama’s, een kameel, kangeroes en wat runderen). De jongens spelen even in de tuin en na een rondgang langs alle dieren hebben we het al snel gezien. We besluiten verder te trekken naar Caudry. Inmiddels is het rond 12 uur en is het plaatselijke museum natuurlijk dicht. Wel is er een markt waar we even overheen struinen en waar zowel Bert als Alex allebei een digitaal horloge kopen. Daarna gaan we op zoek naar een plekje om te eten. Hier zijn genoeg eettentjes te vinden en uiteindelijk belanden we in de achtertuin van een restaurantje, waar we heerlijk rustig kunnen genieten van onze uitgebreide lunch.

Als we klaar zijn is het nog net geen tijd voor het museum, dus maken we een kort rondje door de stad waar we wederom een kerk bezoeken.

Daarna is het 14hr en halen we onze auto op om deze naast het kantmuseum te zetten. In het museum wordt uitgebreid verteld over hoe deze streek beroemd is om de kant die er gemaakt wordt. Kant dat voor vele beroemdheden wordt verwerkt in hun kleding. We krijgen een kantmachine van dichtbij te zien met een uitgebreide uitleg (in het Frans :-S).

Na het museum gaan we terug naar ‘huis’ maar stoppen onderweg wel bij een supermarché. Geleerd van het moeizame zoeken naar een restaurant om ‘s avonds te eten hebben besloten om net als op onze aankomstdag lekker voor de boerderij te eten en daarvoor wat stokbroodjes en beleg te kopen.

Na het eten gaan we een stukje wandelen, door ons dorpje (van letterlijk 3 huizen) en dan via een klein weggetje de velden in. Natuurlijk kunnen ook deze keer de mannen de graanvelden niet weerstaan en zijn al gauw ver ver weg.

En zo eindigt dag 3. Nog maar één volle dag voordat we weer naar het noorden moeten vertrekken. Zaterdag 4 juni belooft een warme dag te worden. We besluiten naar het zuiden te gaan, naar Saint Quentin. Dit is een iets groter plaatsje met een paar musea en een cathedraal. Onderweg stoppen we eerst bij Le souterrain de Riqueval. Dit is een kanaaltunnel dat is aangelegd door Napoleon om Le Catelet en Riqueval te verbinden en maakt deel uit van het Canal de Saint Quentin. De tunnel is ruim 8 km lang en kan alleen bevaren worden door boten die door een speciale sleepboot worden geleid.

Het bijbehorende museum, aangelegd in een oude sleepboot, is helaas gesloten (waar hebben we die eerder gehoord?), maar het is vrij om af te dalen naar het kanaal. Tijdens de afdaling daalt de temperatuur met een flink aantal graden en uit de tunnel komt beslist koude lucht. Tot onze verrassing horen we een sleepboot aankomen en we wachten dan ook tot we deze te zien krijgen. Wie heeft een museum nodig als het echte werk ook te zien is!

Na deze onverwachte toegift klimmen we de berg weer op en vervolgen we onze weg naar Saint Quentin. Dit is een wat groter plaatsje. We vinden een parkeerplek bij de Cathedraal die we meteen bezoeken. Deze is flink wat groter dan de kerken die we eerder bezochten en prachtig zowel van buiten als van binnen.

Na de cathedraal lopen we het centrum in. Het is vandaag goed warm en wat benauwd. Op het centrale plein is er kennelijk een festiviteit gepland met allerlei doe-dingen voor mn kinderen. We lopen eromheen, op zoek naar een plekje om wederom uitgebreid te lunchen. De volgorde van de vorige dag (uitgebreide lunch, bescheiden diner) is goed bevallen.

We belanden bij Le Brasserie du Theatre, bij de rode luifel op de foto hierboven. De specialiteit hier is een hamburger, maar dan op een exclusieve maneir gemaakt. Papa, Bert en mama nemen elk een andere variant. Alex kiest voor een assortiment vleeswaren. En natuurlijk hoort daar voor mama en papa ook een fles rosé bij. We smullen!

Na het eten is het natuurlijk nog geen 14hr dus besluiten we rustig rond te lopen. We hebben nog geprobeerd om een kapper voor Alex te vinden, maar helaas waren die allen volgeboekt… Onderweg kunnen de jongens natuurlijk niet rustig lopen en gebruiken papa als draaimolen.

En natuurlijk is er ook nog wel plek voor een ijsje.

Hierna is het eindelijk laat genoeg om naar het vlindermuseum te gaan. Helaas mogen we daar geen foto’s maken. We vergapen ons aan de vele soorten vlinders die er zijn, waarvan sommige écht wel heel groot en mooi zijn, maar allen dood en opgeprikt.

Na het museum gaan we uiteraard wederom langs een hypermarché om inkopen te doen voor de avond, maar ook voor alles wat we als souvenier willen meenemen.

Op de terugweg naar onze Chambre d’Hôtes besluiten we nog eenmaal bij de oude abdij te gaan kijken: Abbaye de Vaucelles. En deze keer is hij open! In de oeroude abdij is een tentoonstellen van kunstenaars aan de gang. De kunst wordt verkocht oa om geld te verdienen voor de restauratie. Buiten is ook een mooie tuin met enerzijds allerlei groenten en kruiden, maar anderzijds ook prachtige bloemen. De temperatuur is inmiddels flink opgelopen en na de vermoeiende dag merken we dat des te meer.

En hiermee eindigt onze korte vakantie. We hebben in korte tijd veel gezien en het was lekker er even uit te zijn. Nog één nachtje slapen en morgen weer op pad. ‘s Avonds breekt er een flink onweer los en de volgende dag is het zeker 10 graden kouder. Een prima besluit van de vakantie.