De zomervakantie van 2012 brengt wederom Texel! Vertrouwd, spannend, rustig, nieuw, nat, onthaast, koud, mooi en thuis kenmerken onze vakantie.

Een aantal zaken zijn ‘vaste prik’ op Texel, en toch telkens anders. Hieronder uiteraard de zelfpluktuin, bij ons ‘om de hoek’ en natuurlijk Ecomare. Die laatste wilden we vooral zien om de bruinvissen die er tegenwoordig zijn. Dat zijn er twee en eigenlijk was dat minder interessant dan gedacht. Wel leuk was het zee-laboratorium waar Bert en Alex door de microscoop verschillende zandtypen hebben bekeken. Ook leuk is de leergierigheid van Alex, want we konden geen informatiebord langs, of Alex moest wel kijken en de informatie absorberen.

Hoewel het weer niet heel zomers was, vaak regenbuien en niet heel warm, was het gelukkig vaak mooi genoeg om lekker buiten te spelen, met de bal, step, skateboard, speeltoestel of met de frisbee! En als er niet buiten gespeeld kon worden, dan lekker lezen. Alex heeft in één week Harry Potter deel 2 gelezen. Bert in diezelfde tijd delen 5 en 4. En mama, tja tis maar goed dat zij een eReader mee had, want anders hadden we wel met een extra auto mogen gaan 😉

In het zonnetje was het heerlijk, maar als de zon weg was, dan was de wind wel fris. Veel wandelingen begonnen dan ook met een jas aan die later vaak weer uit kon. We wandelen in de Mok, rond de horsmeertjes. Da’s toch een ruime 4 kilometer die ook Alex zonder problemen aflegt.

Natuurlijk mag het strand niet ontbreken in deze vakantie. Als snel gaan we een keer eten bij Paal 12 (met vest, want het is koud) en ook verkennen we het strand bij de vuurtoren.

We eten die avond in De Koog, bij Quinty’s, was gezellig. Alex is helemaal into mama en we hadden een gezellig onderonsje aan tafel.

De zondag midden in onze vakantie is het zowaar een echte mooie dag, tenminste vooral in de middag. We gaan naar het schelpenstrandje zodat de jongens de zee kunnen voelen, maar we ook zo naar huis kunnen, want Anneke&Ron komen vandaag! Papa en mama installeren zich op het zandgedeelte en de jongens gaan, met t-shirt aan (want zo warm is het nou ook weer niet) naar de zee. Later gaat het shirt alsnog uit en wagen ze zich in het water. Dapper zwemmen ze een kwartiertje, maar zijn daarna wel heeel koud!

De volgende morgen gaan we vliegen met Piet, de eigenaar van het Eikenbosje. We vliegen naar Ameland, met een Cessna. Een prachtige tocht van ruim een half uur. Mooi om de verschillende eilanden (Texel. Vlieland, Terschelling en Ameland) vanuit de lucht te zien. Allevier helemaal anders. Op Ameland blijven we twee uurtjes en bekijken het dorpje vlakbij. De luchthaven is eigenlijk gesloten, maar wij mochten wel landen en vertrekken. Ook mogen we even in de verkeerstoren kijken, dat is wel bijzonder!

‘s Middags gaan Bert en mama samen wandelen. Vlakbij Paal12 is een wandelroute van 3 km, maar min of meer eraan vast is nóg een route van ruim 3 km en die pakken we erbij. Met wat heen en teruggaan, lopen we uiteindelijk bijna 8 km in 2 uur, waarbij het het laatste uur regent en we kletsnat weer terug bij de auto zijn. Wel een prachtige wandeling door het duingebied, met mooie begroeiing, spannende paddestoelen, bunkers en Exmoor pony’s die liever niet uit de weg gaan.

Op een van de laatste dagen maakt mama met Bert en Alex nog een flinke wandeling. Het was de bedoeling om alleen de route langs de paddenpoel te lopen en dan via de weilanden van Brakenstein weer terug, ongeveer 2 km, maar ergens halverwege zien we een ander pad en volgen dat. Uiteindelijk komen we bij het Fort weer uit en lopen via de zee en Oudeschild terug naar het Skillepaadje. Een wandeling van 5 km, ach het is wel mooi!

De laatste dag moet het dan maar. Het is redelijk zonnig en hoewel het slechts 16 graden is, gaan we toch naar het strand. Ditmaal naar Paal9, we lunchen daar en Bert en Alex gaan (uiteraard) even de zee in. ‘s Avonds grillen we vlees in de BBQ en kan er ook eindelijk een keer met vuur gespeeld worden!

Een andere wens was een avondwandeling en op deze laatste avond, willigen we die wens ook maar in. Samen met Bert en Alex gaat mama de hoge berg op, en weer af. En dan is het slapen en de volgende dag, helaas, weer naar huis.